104 
Hauswirtschaftliche Tätigkeit. 
minen Pott stiggt,“ un hei seggt: „Nu sünd sei gaud.“ „Ne,“ segg ik, „noch 
sünd sei nich gaud: Roddogen möten lang kaken.““ Grad nu kamm de Leut 
nant an, un wil hei irst doͤrch uns' Käkd müßt, nemen wi em dor in Emp⸗ 
fang, un de Franzos' makte de Honnürs! un näumted em ümmer „Herr 
Kammrad“, denn hei sülwstè was ok Leutnant bi de Landwehr west,“ un ik 
wull doch ok dat Minige dauhns un mak an den Füerhird ümmer so'n ver— 
schraten? Diner: un ik freute mi sihr, un dat wir doch nett von em, dat 
hei Wurd hollen hadd.u 
Un as nu de Franzos den Leutnant 'rinne nödigt hadd, säd ik tau mi: 
„Na, wenn s' nu nich mör!? sind, denn warden s'ok nich.“ — Il nem also den 
Pott! von't Füer un ward de Stücken 'ruten fischen un krig tauirst! en Kopp ib 
— schön mör, wohrhaftig schön mör. — It will doch ok mal probieren, wo 
de Sak utfollen is, ik pöllis mi also en Spirken? von den Kopp af — schön 
mör! äwer gallenbitter! — „Ne!“ segg ik, „up den Minschen, den Franzosen, 
is doch gor kein Verlat,“ nu hett hei mi de schönen Köpp gällt,“s na, täuwl 
Dorför sallst Du s' ok beid allein upeten!“ — Il grawwelt nu mit minen 
Lepel? wider in den Pott — luter Kräumels.“ De ganze Geschicht was tau 
Grütt?s kakt! — „Ja, dat kümmt dorvon her!“ segg ik, „ik segg em, hei sall 
sei lütt sniden,“ un nu snitt hei s in luter? lütie Finzel!“ — Tauletzt un 
tauletzt fisch ik noch en por Swäns'? 'rut,?? de wiren noch heil, wil uns' Herr⸗ 
gott de Roddog' in'n Swanz mit sihr faste Graden? erschaͤffen hett. — „De 
sälen för den Leutnant,“ segg ik, „dor kann de Gall nich ankamen sin.“ 
As dat Gericht nu up den Disch stunn, rökt? recht apptitlich un't sach 
ok so ut, un dorbi kemen imi de velen Lurbeerbläder schön tau Paß, denn de 
hadd ik baben? upleggt, dat de Grütt nich tau seihn was VDormit dat hei 
mi nu nich achters dat Geheimnis kamen süll, läd ik sülwen vör un ded so, 
as wenn ik sihr besorgt wir, dat hei ok dat richtige Stück kreg. — „An'n 
fetten Karpen“ segg ik, „is de Swanz dat beste Stück; un dat sälen Sei 
hewwen!“?8 segg ik un legg em richtig de beiden Swänf' up — Hei kikt mi 
au, as wenn em dat ganz wat Niges“o wir, un mi was't sülwst ganz wat 
Nig's; äwer ik slog den Dummen an den Hals. — De Franzos' kreg tau 
Straf!! den Kopp. — 
Ihre ik nu sülwst anfung tau eten,“ wohrschugte“s ik sei denn all Beid', 
wo sei sik woll hadden. — De Franzoß et up sinen Kopp düchtig los; äwer 
de Leutnant sned snurrige“ Gesichter un kau'te verdeuwelt hoch up den Swanz. 
Ja, denk ik. kau Du man! Dat sünd de Graden, un foöͤr de kann i nich, 
ik heww de Roddogen ok nich makt. Nu fang ik denn ok an tau eten — 
Gotts ein Dunner! — gallenbitter!l — nich blot de Fisch — ne! de Sauß! 
— Still, man nicks seggen!““ — It et also drists drup los un, üm mi nich 
tau verraden, fang ik än tau nödigen: „Herr Leutnant, villicht en poor Zipollen 
oder en por Lurbeerbläder?“ un legg em denn ok en Hümpel Zipollen un Lur⸗ 
steigt) N Rotaugen müssen lange kochen. ) Küche. 9 machte die Honneurs 
begrüßte ihn). ) nannte. 9er felbft. Ngewefen. ) das Meinige tun. Nschrägen. 
Diener, Verbeugung. ) daß er Wort gehalten hätte i mürbe. ) Topf 
heraus. 5) zuerst. ) Kopf. ) wie. w) die Sache ausgefallen. 19) pelle, breche. 
20) Spürchen, kleines Stück. 2) Menschen. ) Verlaß. ) gallenbitter gemacht. 
aufessen. ) taste. ) meinen Löffel. ) lauter Krumel. 2) zu Grütze. ) klein 
schneiden. lauter. ) Schwänze. ) raus. ) sehr festen Gräten roch es. 
35) oben. 26) hinter. 2) legte ich selbst vor. 8) kriegen sollte. 9) das sollen Sie 
haben. 9 was Neues. kriegte zur Strafe. ) Ehe ich nun selbst anfing zu essen. 
beobachtete. ) aß. *) schnitt fonderbare. 6) ich daben n nut nichts sagen. 
18) Ich aß alfo dreist.
	        
Waiting...

Note to user

Dear user,

In response to current developments in the web technology used by the Goobi viewer, the software no longer supports your browser.

Please use one of the following browsers to display this page correctly.

Thank you.