Object: Von der Begründung des Deutschen Reichs durch Heinrich I. bis zur höchsten Machtentfaltung des Kaisertums unter Heinrich III. (Abt. 3, Bd. 1)

Das deutsche Reich unter Otto II. und Otto III. 973 — 1002. 147 
— 87 
87 
Feldzüge gegen die Slaven am Unterlauf der Elbe und in 
Böhmen. 
Ventum est ad Rara ab imperatricibus, in Papia — hue usque prestolantibus 
(vgl. ann. quedlinb. SS. III, 66: Missis interim probatis in Longobardiam— ad impe- 
ratrieem —Adelheidam legatis, hi qui partes regis adiuturi iurisiurandi vinculo 
in hoc firmiter perduraturos sese constrinxerant — adventus sui et consilii ope 
suis ut cito succurreret, — rogavere. Illa vero — accelerato admodum itiuere 
cum nuru sua imperatiice Tlieophanu [sie hatte sich nach dem Tode ihres Gemalils 
von Rom nach Pavia begeben, Thietm. IV, 1J — nec non illustri abbatissa Mach- 
tüde filia sua — comitantibus fratre suo rege Burgundiae Conrado, et duce Fran¬ 
corum eius aequivoco [gemeint ist Herzog Konrad von Schwaben], cum totius 
Italiae, Galliae, Sueviac, Franciae, Lotharingiae primis, occursu quoque Saxo- 
num, Thuringorum, Sclavorum cum universis optimatibus — Roza convenere); 
fidelisque promissio ducis completur, data cunctis qui ad regnum pertiuebant, 
gratia sui abeimdique licentia. — Rex a suimet matre aviaque diligenter 
succeptus, Hoiconis magisterio comitis commissus est. Inter regem et ducem 
pax finnatur usque ad supra memorata Bisinstidi prata (d. h. bis zu einer 
neuen Zusammenkunft zu Bisenstädt), utrisque sua petentibus. Convenienti- 
bus autem Ins, malorum instinctu in malo discesserunt, sieque multum tempo- 
ns stetit intervallum; vgl. ann. quedlinb., die jedoch von einer zweiten Zusam¬ 
menkunft zu Bisenstädt nichts wissen. Dieselbe ist wahrscheinlich identisch 
mit der in Constantini V. Adalberonis c. 3 SS. IV, 660 erwähnten Versamm¬ 
lung in Worms, wo Otto III. am 20. Okt. 984 urkundlich nachweisbar ist, 
Stumpf 873. Heinrich scheint die Rückgabe von Bayern gefordert zu haben, 
und da man das Herzogtum Heinrich dem Jüngeren nicht entziehen konnte, 
gi iff ei zu den V affen. Thietm. IV, 6: Oritur autem inter hunc et prefatum 
Heiniicum, qui minor dicebatur, magna sedicio, quae Herimanni comitis (viel¬ 
leicht der Sohn Herzog Arnulfs, Riezler I, 373) consilio postmodum finita, 
regis gratiam in Francanafordi et ducatum dedicius promeruit, 
vgl. ann. quedlinb. 985 SS. IH, 67: Veniente in Frankanafurd rege — Ottone, 
ibidem et ipse (Heinricus) adveniens humiliavit se iuste —- regique — militem 
se — tradere non erubuit —. At dominae, quarum — cura regnum 
legisque regebatur infantia, — digno eum honore susceptum, gratia 
fideli donatum, ductoria dignitate sublimatum, deinde — inter amicissi- 
111 os — dilectionis venerantur atfectu. Da Heinrich bei der Feier des Oster¬ 
festes (12. April) zu Quedlinburg bereits sein Reichsamt übte, so mufs die 
Unterwerfung *u Frankfurt in die ersten Monate des Jahres 985 fallen. — 
Heinrich der Jüngere blieb im Besitz von Kärnten und der Mark Verona. Vgl. 
Giesebrecht I, 626, v. Ranke, Weltgesch. VII, 30 — 36. 
Ann. hildesh. (quedlinb.) 985 SS. in, 66: Fodem anno Saxones Sclavos 
m\aserunt, quibus ad supplementum Misaco cum magno exercitu venit; qui 
totam terrain illam incendüs et caedibus multis devastaverunt. 986: Otto rex 
adhuc puerulus, cum magno exercitu Saxonum venit in Sclaviam, ibique venit 
ad eum Misaco cum multitudine nimia obtulitque ei unum camelum et alia xenia 
multa, et se ipsum etiam subdidit potestati illius (vgl. Thietm. IV, 7, der jedoch 
10*
	        
Waiting...

Note to user

Dear user,

In response to current developments in the web technology used by the Goobi viewer, the software no longer supports your browser.

Please use one of the following browsers to display this page correctly.

Thank you.