„Ja Herr! Jk dein dor up den Hof." — 
„„Na, sünd de Koppweihdag den stark?"" — 
„Ja, Herr! Sei maken't gor to groww"7). — 
10 „„Na, denn summ her un dauh 
mal irst Din beiden Ogen tau. — 
Süh! so is't recht! Nn rük^) mal swin'nb) 
all, Wat du kannst, in dese Buddel 'rin."" — 
De Bengel deiht^) ok ganz genau, 
15 wat hei em i)eit5): makt irst de Ogen tau 
un rükt recht düchtig 'rinner dünn. 
Bautz! füll hei rügglings von den Staul herun. 
As hei nu wedder sik besunn, 
seggt de Apteiker: „„Saehn, nu segg: 
20 Sünd Dine Koppweihdag' nu weg?"" — 
„I Herr, von mi is nich de Frag', 
uns' Frölen hett de Koppweihdag'." 
204. Ve Lelorgung. 
„Hir sünd twei Breiw °), versteh mi recht," 
seggt Herr von Busche tau den Knecht, 
„bei kannst du mi gelegentlich besorgen, 
un is't nich hüt, so is dat morgen. 
5 Wenn einer mal nach Treptow geiht, 
denn giww f em mit un segg mi denn Bescheid." 
Nah' ein'ge Tid, dor füfjt7) hei sinen Knecht, 
un röppt em tau: „Jehann!" un fröggt: 
„Hest du de Breiw herinner bröcht^)?" — 
10 „„Ne, Herr, dat wull sick noch nich schicken^)."" — 
„Du büst doch gistern 'rinner west." — 
„ „Ja! dat was jo mit de Wicken, 
dat was jo ganz exprest, 
un Sei, Sei säden mi jo klor, 
15 dat mit de Breiw, dat hadd noch ganz un gor 
kein Jl7°), dat beb’ nich dringen, 
ick füll s' gelegentlich herinner bringen."" — 
„Du büst en Klas") un bliwwst ok ein!" 
Röppt Herr von Busche. „Na, du mein! 
0 grob. — 2) riech. — 8) geschwind. — *) tut es. — 5) heißt. — °) Briefe. — 7) 
8) herein gebracht (b. h. in die Stadt). — 9) passen. — 10) Eile. — n) Schafskopf.