206
Zweiter Abschnitt.
adfinitate sibi coniunxerat. Über seine Bestrebungen für die deutsche
Sprache c. 29: — barbara et antiquissima carmina, quibus veterum regum
actus et bella canebantur, scripsit memoriaeque mandavit. Inchoavit et gram-
maticam patrii sermon is. Mensibus etiam iuxta propriam linguam voca-
bula inposuit —. Item ventos 12 propriis appellationibus insignivit (folgen die
deutschen Namen für die Monate und die Winde). Karls Familie: c. 18:
(Deinde) cum — filiam Desiderii regis Langobardorum duxisset uxorem,
incertum qua de causa post annum repudiavit (s. o. p. 39. 771b). Et Hildi-
gardem, de gente Suaborum praecipuae nobilitatis feminam, in matrimonium
accepit (s. o. 771b, f 783), de qua 3 filios, Karolum videlicet (f 811) et
Pi pp in um (f 810) et Hludoicum (d. Kaiser, f 840), totidemque filias
Hruodtrudem (s. o. 781d, f 810) et Berhtam et Gislam (über Gisla
vgl. Falk in Forsch. XY, 656) genuit (die 3 früh verstorbenen Kinder Hilde¬
gards: Lothar, Adelheid und Hildegard erwähnt Einhard nicht). Habuit et alias
3 filias, Theoderadam (Äbtissin von Argenteuil) et Hiltrudem et Hruod-
haidem, duas de Fastrada uxore, quae de orientalium Francorum, Germano-
rum videlicet, gente erat; tertiam de concubina quadam —. Defuncta Fastrada
(794), Liutgardam Alamannam duxit (s. o. 794d, f 800), de qua nihil libe-
rorum tulit. Post cuius mortem 31 habuit concubinas, Gersuindam saxonici
generis, de qua illi filia nomine Adaltrud nata est, et Reginam, quae ei
Drogonem (nachmals Bischof von Metz, f 855) et Hugum (nachmals Abt von
S. Quentin, Lobbes und S. Bertin) genuit, et Ad allin dem, ex qua Theo-
dericum procreavit. Mater — Berthrada in magno apud eum honore con-
senuit. Colebat enim eam cum summa reverentia (s. o. 783b) —. Erat ei
unica soror nomine Gisla, a puellaribus annis religiosae conversationi manci-
pata; quam similiter ut matrem magna coluit pietate. Quae etiam paucis ante
obitum illius (d. h. Karls d. Grofsen, nicht Berthas, wie Abel 374 f. die
Worte fafst, vgl. Simson 317 n. 1, o. 804c) annis in eo quo conversata est
monasterio (Chelles bei Paris) decessit. — Erziehungsgrundsätze, Fami¬
lienleben: c. 19: Liberos suos ita censuit instituendos, ut tarnen filii quam
filiae piimo liberalibus studiis — erudirentur. Tum filios, cum primum
aetas patiebatur, more Francorum equitare, annis ac venatibus exerceii fecit;
filias vero lanificio adsuescere coloque ac fuso, ne per otium torperent,
operam impendere atque ad omnem honestatem erudiri iussit. — Mortes filio-
rum (Karl, Pippin) ac filiae (Rothrud) pro magnanimitate qua excellebat minus
patienter tulit, pietate — conpulsus ad lacrimas. — Filiorum ac filiarum tan-
tam in educando curam habuit, ut numquam domi positus sine ipsis caenaret,
numquam iter sine illis faceret; adequitabant ei filii, filiae vero pone
sequebantur; qua rum agmen extremum ex satellitum numero ad hoc ordinati
■ tuebantur. Quae cum pulcherrimae essent et ab eo plurimum dihgerentur,
minim dictu quod null am earum cuiquam aut suorum aut exterorum —
nuptum dare voluit; sed omnes secum usque ad obitum suum in domo
sua retinuit, dicens, se earum contubernio carere non posse. Ac propter hoc,
! licet alias felix, adversae fortunae malignitatem expertus est (Hruotrud gebar
1) Die Pariser Handschrift, die der Ausgabe von .Taff6 zu Grunde liegt, hat: 4 habuit concubinas, Madel-
gardam scilicet, quae peperit ei filiam nomine Ruothildam (später Abtissin des Kl. Fara).
