Full text: Annalen des fränkischen Reichs im Zeitalter der Merovinger (Abt. 1)

166 
Vierter Abschnitt. 
641 
Auf Betreiben der Königin Nantechildis wird Flaochat durch die 
Wahl der burgundischen Grossen zum Maiordomus in Burgund 
eingesetzt. 
Durch Uneinigkeit der Führer, unter denen Grimoald und Adalgisel genannt 
werden, kommt es zu einem schlecht vorbereiteten Angriff, der durch das 
geheime Einverständnis einiger Herzoge mit Radulf mit einer Niederlage 
endet. Tanta strages a Eadulfo cum suis de exercitu Sigiberti fitur, ut 
mirum fuisset. Magancenses (die Mainzer) in hoc praelio non fuerunt fideles. 
Radulfus patrata victoria in castrum ingreditur. Sigibertus — super 
equum sedens, lacrimas oculis prorumpens plangebat quos perdiderat — Sigib. 
eadem nocte nec procul ab ipso Castro in tentoriis cum suo remansit exercitu. 
In crastinum videntes quod Radulfo nihil praevaluissent, missis discurren- 
tibus, ut Rhenum pacifice iterum transmearent, cum Radulfi convenientia 
Sigibertus et eiusdem exercitus ad proprias sedes remeant. Radulfus superbia 
elatus ad modum regis~in Thoringia se esse censebat, amicitias cum 
Winidis firmans ceterasque gentes quas vicinas habebat, cultu amicitiae obli- 
gabat. In verbis tarnen Sigiberto regimen non denegabat, sed in factis 
fortiter eiusdem resistebat dominationi.1 
641 Fred. 89: Anno IY° r. Chlodovei. Cumque Nantechildis regina cum filio 
suo Chlodoveo rege — Aurelianis in Burgundiae (im weiteren Sinne) regnum 
venisset ibique omnes seniores pontifices duces et primates de regno Bur¬ 
gundiae ad se venire praecepit ibique cunctos Nantechildis singillatim adtra- 
hens (es musste also jeder Einzelne erst gewonnen werden. S. zu 626), 
Flaochatus, genere Francus, maiordomus in regnum Burgundiae electione 
pontificum et cunctorum ducum, a Nantechilde regina in hunc gradum 
honoris nobiliter stabilitur neptemque suam nomine Ragnobertam Flaochato 
desponsavit. Sponsalia haec nescio qua factione fiuntur, nam aliud consilium 
Flaochatus et Nantechildis reg. machinantur, quod creditur deo non fuisse 
j placibile ideoque non mancipavit effectum (vgl. über diese dunklen Worte 
Fauriel II, 455). Cumque Erchinoaldus et Flaochatus maioresdomus inter 
se quasi unum inissent consilium — hunc gradum honoris, alterutrum sola¬ 
tium piaebentes disponunt habere feliciter. Flaochatus cunctis ducibus de 
regno Burgundiae seu et pontificibus per epistolam etiam et sacramentis 
firmavit, unicuique gradum honoris et dignitatem seu et amicitiam perpetuo 
conservare. Flaochat benutzte seine neue Stellung, um seinen alten Feind, 
den mächtigen und reichen Patricius Willibad zu stürzen. Ebd. 89. Es kam 
zwischen beiden zur offenen Fehde, Willibad fiel im Kampfe (September 
642), doch schon 11 Tage nach ihm starb Flaochat am Fieber. Mit der 
ausführlichen Darstellung dieser Kämpfe schliesst Fredegars Chronik.2 
1) Auch am Main in Würzburg, im Lande der späteren Ostfranken, werden bald 
daraut unabhängige thüringische Dynasten erwähnt. S. zu 696 b und vgl. die freilich wertlose 
Y. Burchardi II, 6 (ßettberg II, 314), wo es von Würzburg heisst: sub antiquis olim duci¬ 
bus arx et caput fuerat totius orientalis Franciae. S. Eckhart Fr. or. I, 273 Waitz II 
706 n. 3. 
2) Die Hauptquelle für die folgende Zeit bilden die gesta regum Francorum, 
welche von cap. 43 an als glaubwürdig und zuverlässig' sich erweisen. Ergänzt wird ihre 
Darstellung durch Fredegars Fortsetzer und die Heiligenleben. Bis zum Jahre 
656 lassen uns die Quellen fast völlig im Stich,
	        
Waiting...

Note to user

Dear user,

In response to current developments in the web technology used by the Goobi viewer, the software no longer supports your browser.

Please use one of the following browsers to display this page correctly.

Thank you.