Karl der Grofse. 768 — 814.
127
Königin Fastrad a.d Unterwerfung der sächsischen Rebellen.6
Regierung Ludwigs in Aquitanien/
erklärt das Vorgehen Earls gegen die nicänischen Beschlüsse weniger aus reli¬
giösem Eifer, als aus politischer Feindschaft gegen das Kaisertum des Ostens;
nach Döllinger waren sie für ihn das Mittel, das ihm gestattete, das Kaiser¬
tum für erledigt zu erklären.
b) Ann. lauresh.: Et in ipso sinodo advenit Tassilo et pacificavit ibi cum
d. rege abnegans omnem potestatem quam in Paioaria habuit, tradens eam d.
regi- Syn. franconof. c. 3: De Tassilone definitum est capitulum —. In medio
— adstetit concilii veniam rogans pro commissis culpis, tarn quam tempore
d. Pippini regis adversus eum et regni Francorum commiserat, quam et quas
postea sub domni nostri — Karoli regis, in quibus fraud at or fid ei suae
extiterat: indulgentiam ut ab,eo mereretur aceipere, humili petitione visus est
postulasse, demittens videlicet puro animo iram atque omnem scandalum de
parte sua quaeque in eo perpetrata fuisset et sciebat. Necnon et omnem iusti-
tiam et res proprietatis, quantum illi aut filiis vel filiabus suis in ducato Baioa-
riorum legitime pertinere debuerant, gurpivit atque proiecit et — sine ulla
repetitione indulsit, et filiis ac filiabus suis in illius misericordia commendavit.
Der König verzieh ihm und liefe über den Vorgang 3 brevia ausstellen, unum
in palatio retinendum, ahum praefato Tasiloni, et secum haberet in monasterio,
tertium vero in sacii palacii capella recondendum fieri iussit; vgl. Sims on 83.
— Das Todesjahr Tassilos ist unbekannt, nur sein Todestag — 11. Dez.
überliefert; vgl. Hundt, Abh. der hist. Kl. der bayr. Akad. XII, 1, 192.
Sagen über seinen Ausgang bei Riezler 171.
c) Aulserdem wurden auf dem Konzil zahlreiche frühere Bestimmungen
erneuert, besonders solche des Kapit. von 789. Aber auch neue Verfügungen
treten hinzu. Die Teuerungsnot des Vorjahres (vgl. c. 25) hatte zur Folge, dafs
jetzt ein Maximalpreis für Getreide und Brot festgesetzt wurde, über welchen
weder in Zeiten der abundantia noch zur Zeit der caiitas hinausgegangen werden
dürfe; für das von den königl. Domänen verkaufte Getreide (die annona publica
d. regis, vgl. Vaitz IV (2. A.), 6 n. 1) wird der Maximalpreis noch niedriger
bemessen (c. 4; vgl. dazu Soetbeor in Forsch. VI, 73). Für die neu aus¬
geprägten Denare wird Zwangskurs angeordnet (c. 5.). Die bischöflichen
Rechte werden näher festgestellt, c. 6.: Ut episcopi iustitias faciant in suis par-
roechns. Si non oboedierit aliqua persona episcopo suo de abbatibus, presbi-
teris, diaconibus, subdiaconibus, monachis et eaeteris clericis vel etiam aliis
Im eius parrochia, venient ad metropolitanum suum et ülc diiudicet causam
cum suffraganeis suis. Comites quoque nostri veniant ad iudicium
episcoporum. Et si aliqiüd est quod episcopus metropolitanus non possit cor-
ligeie vel pacificare, tunc tandem veniant accusatores cum accusatu cum
litteris metropohtano, ut sciamus veritatem rei. Vgl. c. 30: Streitigkeiten unter
Geisthchen sind nach den Canones zu unterscheiden; et si forte inter cleri-
cum ®t laicum fuerit orta altercatio, episcopus et comes simul conve-
niant et unanhniter inter eos causam diffiniant secundum rectitudiuem. In
c. 8. wird ein Streit der Bischöfe von Vienne und Arles auf Grund früherer