4960 —
De ganze Landweöhr is mit Lüssen,)
Ik heff man hört, de krigt je Büssen.
Gif an! Wat schüll wi mal beriten?
Hest Lust mal inne Wett to smiten?
Schüll wi mal wrangeln??) Wullt mal haken?
Hest Moth, en Barentog to maken?
Ik harr noch Lust, den Bull to narrn,
Wa schull de Bengel grimmi warn!
Doch Motten segg un slick?) de Hann':
Dat ward wul Tid mal antospann'.
Wenn Nawer mit will, mak he to,
He's man wat langsam inne Schoh.
„Son Stankversit!“) Son Schraskelbeen!s)
Hett de wulln Mullwarp lopen sehn?!“
Genog, Swinagel makt en Wett,
Wokeen) de besten Schinken hett;
Dre mal de Wischen op un dal,
Bin Pockenstohl dar weer dat Mal,
—ER —
Trock he em föfftein Nateln ut Fell,
De wull he an sin Leeffte schicken,
Dar kunn se Slachtid Wuss?) mit pricken.
Den neegsten Sünndag wulln se renn', —
Un darmit harr de Strit en Enn'.
Tu Frẽd un Eendrach, as dat hör,
Broch Matten Nawer bet na Déẽar,
De la sik as en Klund) torech,
Un Matten hüpp ob Töntjen?ꝰ) weg.
Kriggt man des Abends mal en Fss, 10)
—AV
Un weer man klöker as en Foss,
So steit man Morgens as en Oss:
De Kopp so dick, de Moth so slech,
Un alle Herrlichkeit is weg ...
Dats leidi: güstern gingt as smört
Bundag' de ganze Welt verkehrt.
Swinsgel dach: wa weerst du dumm,
De Matten löppt di dremal um!
He föhl al langs de ganze Hut,
As trock man em de Stacheln ut;
He knüll sik wedder still dehopen, )
1) hat Gelüste, ist begierig. — 2) ringen. — 8) leckt. — 4) Etörenfried. — 5) Mensch
von beschwerlichem Gange. — 6) Wer. — 7) Wurst. — 8) Knäuel. — 9) auf den Zehen. —
10) Rausch. — 11) Strich, Rausch. — 12) zusammen.
