159. Grotmoder. 
l- Grotmoder nült inn Lcehnstohl 
Un hollt de Huspostill. 
Jk weet ni, wat de Olsche 
Nu jümmer tzsen will! 
2. Se kikt sik dcer er Brillglas 
De Ogn noch redi blind. 
Se is noch orri str;wi, 
Doch lang ni mehr keen Kind. 
s. Vunmorgens is se gänzli 
Verbistert und verbast, 
Se süht ni, dat de Müppe 
Er anne Rocken tast. 
! 4. Se markt ni, dat de Kater 
; Er inne Nachtmütz slöppt 
I Un de Kanarjenvagel 
j Er oppe Fingern löppt. 
5. De Sünn sch int doch so fründli 
Un makt ?r Backen rot: 
Du lewe Gott in Himmel — 
De Olsche, . . . de is dot! 
Quickborn, 33 f. 
160. Unruh Hans, de letzte Zigeunerkönig. 
Krub ünner, krub ünner! 
De Welt is di gramm. 
Wld Tatertttv. 
Int Lindner Moor, dar steit en Hätt. 
Wer is de Ol, de buten sitt 
In bloten Kopp mit swarte Haar, 
As Törf so brun un sunnerbar? 
5 So sitt he op en groten Bült, 
As weer't en gaten koppern Bild, 
De Backen vun de Sünn vergüldt, 
De Witten Ogen lopt em wild. 
Wat makt he hier int Lindner Moor? 
wDat's allens brun un wild un sor, 
Dar waßt keen Bom in deepen Sump, 
Dar schrigt de Poggen holl un dump, 
Dar kikt des Morgens nt den Dak 
Keen Hütt as diß, ut Soden makt. 
ib De Moorlüd hebbt all Fierabnd 
Un wannert dcer de Heid tosam. 
De Schüsseln blinkert wit hendal, 
Dat ganze Moor is still un kahl. 
De Ole süht ni her, ni hin, 
20 He süht man jümmer in de Sünn; 
De farvt de Höchden gold un gel