Full text: (Prosa) (Teil 7 - 9 in 1 Bande, [Schülerband])

„Wir," fab' 'e, „Kinder, sünd Soldaten, 
Auf uns beruhn die Heldentaten, 
Vor allen auf Attolleri. 
Un niederträchtig, Iungens, wir't, 
Wenn einer von der Kumpani 
Das nicht zu jeder Stunde wüßt' 
Und es im Busen in sich trägt: 
Gott Lob! Ich bün Attollerist. — 
Nun anttrmrf, Knak der zweite," reep 'e, 
„Was büst du, wenn dich einer frägt?" 
„„Ick,"" seggt Iehann, „„ick bün en Scheper."" — 
As slaten is de Instrukschon, 
Dünn lett de Unt'roffzir de annern 
Heruter gähn un seggt tau Hannern: 
„Oh, bleib' ein bißchen hier, mein Sohn." 
Un kriggt em fat't un knufft un pufft 
Up Hannern in: „Was büst du, Schuft? 
En Scheper büst du? — Na, da soll doch ein 
Zehntausend Donnerwetter schlagen 
Zehn Klafter in die Erd' hinein! 
Ihr Kreuzschockschwerenöters müßt 
Das Hochgefühl im Busen tragen: 
Gott Lob! ich bün Attollerist." 
Un predigt so up Hannern in 
Un malt dat Hochgefäul em klor, 
Dat't Ein noch nah en Virteljohr 
Em von den Puckel lesen künn. — 
Iehann, dei schrift en schrewen Breif 
An Muddern hen nah Hahnen-Liepen; 
Sin Lewen wir em doch tau leiw; 
Hei müggt woll wedder Lämmer gripen, 
Hei müggt woll wedder Hänschen knütten 
Un achter'n Durenrämel sitten, 
Hei müggt woll wedder Hamel häuden 
Un wull sin Schüten nich mihr slahn, 
Hei wüßt nu, wo't em sülwen dahn. 
Un all de velen Scheperleiden,
	        
Waiting...

Note to user

Dear user,

In response to current developments in the web technology used by the Goobi viewer, the software no longer supports your browser.

Please use one of the following browsers to display this page correctly.

Thank you.