— 5 — 
Lueg, 's Büeble schloft no allewil, 
Und us dem Dundre macht' nit viel. 
Es denkt: „Das sicht mi wenig a, 
„Er wird jo d' Auge binem ha.“ 
Es schnüfelet, es dreiht sie hott 
üfs ander Ohrli. Gunn der's Gott! 
O, siehsch die helle Streife dört? 
O, los! hesch nit das Raßle g'hört? 
Es chunnt. Gott wellis gnädig sy! 
Göhnt weidli, henket d' Läden il 
s isch wieder accurat wie fern; 
Guet Nacht, du schöni Weizenern! 
Es schettert uffem Chilchedach; 
Und vorem Hus, wie gäulsch!'s im Bach! 
Und »s loßt nit no — daß Gott erbarm! 
Jez simmer wieder alli arm. 
Zwor hemmer au scho gmeint, s seig so, 
Ünd doch isch's wieder e cho. 
Lueg, 's Büebli schloft no allewil, 
Und us dem Hagle macht's nit viel! 
Es denkt: „Vom Briegge loßt's nit no; 
„Er wird mi Teil scho übrig lo.“ 
He jo, 's het au, so lang is ha, 
Zue rechter Zit si Sächli gha. 
O, gebis Gott e Chindersinn! 
s isch große Trost und Sege drinn: 
Sie schlofe wohl und traue Gott, 
Wenu's Spieß und Nägel regne wott; 
Und er macht au si Sprüchli wohr 
Mit sinen Engeln in der G'fohr. 
Wo isch das Wetter ane cho? 
D' Sunn stoht am heitre Himmel do. 
z isch schier gar z'spot, doch grüeß di Gott! 
„Hei,“ seit sie, „nei, 's isch no nit z'spot; 
Es stoht no menge Halm im Bah' 
ünd menge Baum und Opfel dra.“ 
Potz tusig, 's Chind isch au verwacht! 
Lueg, was es für e Schnüfli macht! 
Es lächelt, es weiß nüt dervo 
Siehsch, Friederli, wie's ussieht do? 
Der Schelm het no si G'falle dra. 
Gang, richt em eis si Päppli al