Einheitskämpfe.
as hei treckte int kolle Rußland herin
un dinen Großvater mi namm. —
Ick füll von de Tid Wittfru sin,
wil dat hei nich wedder kämm.
Dat was 'ne lange, lange Qual,
ick was noch so jung as du;
nu seih ick't hüt taum annern Mal
un bün ’ne stein olle Fru.
Un doch is noch min Rat de best,
den ick di gewen will:
Wenn du ok allns verluren heft,
holt still, min Kind, holt still!"
Großmuffing in de Koek rin geiht,
dat Füer gläuht hell un warm;
Großmutting ehr Hart vel warmer gläuht,
sei höllt ehr Kind in den Arm.
S
De beiden fisten an’n Füerhird,
de DUsch is still und gemaud,
da DJtäten oewerst vor Bangen feiet;
wo bewert das junge Blaud!
„Großmutting, hork! — Hest hütf, heft hürt?
Dor kloppt wat an de Dör.
Großmutting, ach, mi frirt, mi frirt,
min Hart is gor tau fwer."
„Wees ruhig still; das is de Wind,
de fchüddelt den Appelboom.
Giww di gefangen, leiwes Kind,
denk, ’t is en fweren Droom."
221