2. Do stunn ik dar un seeg opt Holt Ik gung de anner Sid hendal: 
Grön inne Abendsünn, Dar weer ik ganz alleen. — 
Denn seeg ik langs den smallen Weg, 4. Nös heff ik öfter Assch m' 
ije hed na'm', 
Dar gungst du ruhi hin. Gott weet, wa mennimal! 
3. Doweerst du weg, doch weerde Thorn Min Hart dat is dar baben blebn, 
Noch smuck un blank to sehn; Süht vun den Barg hendal. 
Matten Has'. 
1. Lütt Matten de Has', 3. Kumm, lat uns tosam! 
De mak sik en Spaß, Ik kann as de Dam! 
He weer bi't Studeern De Krei de speelt Fitel, 
Dat Danzen to lehrn, Denn geiht dat canditel, 
Un danz ganz alleen Denn geiht dat mal schön 
Op de achtersten Been. Op de achtersten Been! 
2. Keem Reinke de Voß 4. Lütt Matten gev Pot. 
Un dach: Das en Kost! De Voß beet em dot; 
Un seggt: Lüttje Matten Un sett sich in Schatten, 
So flink oppe Padden? Verspis de lütt Matten: 
Un danzst hier alleen De Krei de kreeg een 
Oppe achtersten Been? Vun de achtersten Been. 
Ol Büsum. 
1. Ol Büsen liggt int wille Haff, 5. Un allens, wat der lev un lach, 
De Floth de keem un wöhl en Graff, Dat deck de See mit deepe Nach. 
2. De Floth de keem un spöhl un 6. Mitünner in de holle Ebb' 
de v So süht man vunne Hüs' de Köpp 
nsel ünnerwöhl. 
die de Iel Aunenrt 7. Denn dukt de Thorn herut ut Sand, 
3. Dar bleev keen Steen, dar bleev Als 
en ahl weer't en Finger vun en Hand. 
Dat Water schael dat all jendal. 8. Denn hört man sach de Klocken klingn, 
¶. Dar weern keen Beest, dar weer keen Denn hört man sach de Kanter singn, 
Hund, 9. Denn geit dat lisen daer de Luft: 
De liggt nu all in deepen Grund. „Begrabt den Leib in seine Gruft!“ 
De Zischerkath. 
1. Verlaten is de Fischerkath, Se kumt ni mehr, so blid to sehn, 
Tobraken is de Daer, As keem de Maan heraf. 
De grauen Waggen kant un gat, 3Z. Verlaten süht de Welt mi an, 
Se kumt nie mehr dervaer. Un dister geit dan Meen 
2. Se kumt ni mehr, so frisch un schön, De blide Maan is ünnergan 
As keem se jüs ut Haf, Un kumt nie mehr hervaer. 
Dat Dörp in Snee. 
1. Still as ünnern warme Dek Mank de Ellern slöpt de Bek, 
Liggt dat Dörp in witten Snee, Ünnert Is de blanke See. 
2R