198 
Zweiter Teil. In Dorf und heimat. 
c) Döscherleed. 
Mordhannoversche Mundart.) 
Dat Ahr'n un Utseihn is nu dahn 
de Schün sitt wedder vull, 
de langen Dage sünd all gahn, 
nu geih't dor her as dull: 
De Wagens rullert nah de Möhl, 
de Garm'n liggt utsprett up de Dähl, 
de Flögels klappert pucke-pack, 
nu gifft et wat in'n Sack! 
aAll's morgens fröh bi Klocke veer 
stickt wi de Lüchten an, 
un uppmaakt ward de grode Döhr, 
flink sund wi bi de hann': 
De Garm'n gesmeeten un geleggt, 
blos aff un an een Wort geseggt, 
de Flögels klappert pucke-pack, 
nu gifft et wat in'n Sack! 
Un denn so pett't de Dähl wi langst 
un quetscht de dicken Ohr'n, 
dat Stroh dat bebert rein vör Angst 
un lustig flüggt dat Korn! 
Wwat bullert dat, wat ballert dat, 
dat ganze Johr gifft't Brod nu satt! 
De Flögels klappert pucke-pack, 
nu gifft et wat in'n Sack! 
De Bur kommt mit den Buddel an 
un schenkt ee'n Lüttjen in, 
de Burfroo kaakt för alle Mann 
un roppt to'n Fröhstück 'rin. 
Se kaakt un maakt un schürt un rackt, 
hahlt'n Backeltrog un sührt un backt, 
de Slögels klappert pucke-pack, 
nu gifft et wat in'n Sack! 
De hahn un häh'n hebbt't hellschen hill, 
se fiert nu fette Dag', 
de Reih un Ossen achtern Süll, 
de stoppt sick vull de Mag', 
musch Dackfink kunkelurt und spitzt 
un fluttert, flattert un stiebitzt, 
de Flögels klappert pucke-pack, 
nu gifft et wat in'n Sack!