„Manntje, Manntje, Timpe, Te 
Vuttje, Buttje in de See, 
mine Fro, de Ilsebill, 
will nich so, as ick woll will!" 
„Na, wat will se denn?" sä de Butt. „Och," sä de Mann, 
„se will König weren." — „Ga man hen, se is't all," sä de 
Butt. Do gung de Mann hen, un as he na den Palast keem, 
so weer dat Sloh väl gröter woren, mit'n groten Torn un 
mojen Zierat daran, un de Schildwach stunn vor de Dör, un 
dor weren so väle Soldaten mit Trummeln un Trumpeten. 
Un as he in dat Sloh keem, so weer alles van lu-ter Marmel¬ 
steen mit Gold un samten Deken mit grote, goldne Quasten. 
Do gungen de Dören van den Saal apen, wor de ganze Hoff- 
staat weer, un sine Fro seet up enen hogen Thron van Gold 
un Demanten un harr ene grote goldene Kroon up un den 
Zepter in de Hand van puren Gold un Edelsteen. Un up beiden 
Siden bi är stunnen seh Jungfern in ene Reeg, ene ümmer 
enen Kopp lüttjer as de anner. Do gung he staan un sä: 
„Och, Fro, büst du nu König?" - „Ja," sä de Fro, „nu bün 
ick König." Do stunn he und seeg se an, un as he s' so 
een Tiedlang anseen harr, sä he: „Och, Fro, wo lett dat 
schön, wenn du König büst! Nu willt wi us ok nicks mehr 
wünschen." - „Nä, Mann," sä de Fro un weer ganz unruhig, 
„mi ward de Tied un Wiel all lang; ick kann dat nich mehr 
utholen. Gah hen ton Butt, König bün ick, nu möt ick ok 
Kaiser weren." - „Och, Fro," sä de Mann, wat wullt du 
Kaiser weren?" — „Mann," sä se, „ga ton Butt, ick will 
Kaiser sien." - „Och, Fro," sä de Mann, „Kaiser kann he nich 
maken, ick mag den Butt dat nich seggen; Kaiser is man 
eenmal in't Riek. Kaiser kann de Butt jo nich maken, dat 
kann un kann he nich." - „Wat," sä de Fro, „ick bün 
König, un du büst man mien Mann, wullt du gliek hengaan! 
Gliek ga hen, kann he König maken, kann he ok Kaiser 
maken, ick will un will Kaiser sien; gliek ga hen." Do müh 
he hengaan. Do de Mann awer hengung, weer em ganz 
bang, un as he so gung, dachte he bi sick: „Dat geit un 
geit nich goob; Kaiser is to utverschaamt, de Butt ward am 
En'n mö."