372 
IV. Erzählungen, Balladen und Romanzen. 
un achter hett't en langen Start, 
un wenn't dat Mul updeiht, denn blart't." 
De Oll, dei ledd't nu förfötsch in de Stadt, 
40 doch hett hei sin Bedenken hatt; 
hei kek sick af un an eins aew're Schüller 
nah sin oll Kalf üm, grad', as wull 'e 
sick aewertügen, ob't en Kalf ok wir. 
Ja, 't was en Kalf. Wat wull de Kirl denn mihr? 
45 As hei nu ledd't de Steinstrat sacht hendalen, 
dünn müßt de Düwel einen Drüdden Halen, 
dei ward sick vor den Buren stellen 
un sröggt: „Wat fall de Gaus denn gellen?" — 
„Gotts Dunnerwetter!" seggt de Bur. 
50 „Lir in de Strat un ok all vör den Dur 
dauhn sei dat Kalf sör Gaus mi schellen! 
Kannst du nich kiken, grote Dals? 
Dat is kein Gaus, dat is en Kalf." — 
55et ward nu doch sihr ungewiß, 
55 ob't würklich ok en Kalf woll is, 
un ob hei sick ok irren kann. 
Lei dreiht sick üm un kickt't sick an: 
„Ne!" seggt hei un kratzt sick in't Lor. 
„Dat is en richtig Kalf förwohr! 
60 'ne Gaus hett Feddern un twei Bein; 
de Kirls, dei kaenen blot nich seihn 
un sünd nich recht up ehren Schick. 
Wer ledd't denn Gäus' ok an en Strick? 
Dat Stück, dat wir denn doch tau stark." 
65 Na, hei kümmt nah den nigen Mark, 
un as hei dor nu will Herupper bögen, 
dünn wurden noch en por dor 'rümmerströpen, 
dei kemen nah em 'ran un frügen: 
„Na, Olling, willst din Gaus verköpen? 
70 Wi will'n di sößteihn Gröschen gewen." 
„Na, dit is doch!" röppt Bur Madaus. 
„So wat is mi noch nich passiert in minen Lewen! 
Irst was't en Kalf, nu is't 'ne Gaus! 
Nu is't 'ne Gaus, irst was't en Kalf! 
75 Leww ick denn minen Klauk man halw? 
Dat was en richtig Kalf hüt morg'n.